Met onder meer de Amerikaanse presidentsverkiezingen en de perikelen rond ons koningshuis weer in mijn achteruitkijkspiegel bekruipt mij steeds meer het gevoel dat de hele wereld alsmaar drukker is met hoe we niet samen door een deur kunnen, dan hoe we daar wél samen doorheen geraken. Hoe moet het dan nu verder? Neem ons koningshuis. Waarom wordt er zo halsstarrig vastgehouden aan de toelage van Amalia, vanaf haar 18e, van € 1,5 miljoen? Natuurlijk moet ook zij ons gaan vertegenwoordigen. Maar waarom spreken we niet af dat, als Amalia bijvoorbeeld naar New York moet, we gewoon de kosten vergoeden die ze werkelijk maakt? Net zoals in het bedrijfsleven. En betalen onze royalty’s ook gewoon belasting, net als wij.
Per slot van rekening hebben ze hun vermogen opgebouwd doordat ze meer vergoed gekregen hebben dan dat ze werkelijk nodig hadden. En schenken ze de, ooit door ons betaalde, schilderijen waar ze op uitgekeken zijn niet gewoon aan een Nederlands museum in plaats van het aan een museum uit Singapore te verkopen en het geld in eigen zak te stoppen; dan heb ook ik er allemaal geen moeite mee. Per slot van rekening zijn onze royalty’s, en laten we eerlijk zijn, met name onze Maxima, ook geweldige ambassadeurs voor onze BV Nederland. Dan gaan we allemaal gewoon weer door één deur en blijf ik, zoals ik van mijn oma geleerd heb, koninklijk gezind.
Je mag reageren op pierre@hermans-hermans.nl
Pierre Hermans | Ondernemer
E pierre@hermans-hermans.nl
