Echt tot rust kom ik nooit tijdens vakantie. Er gaat, meestal al vanaf het vertrek, van alles door mijn hoofd. Als ik dan in mijn eentje zit te turen naar een zee, meer of berg, wel of niet met een prachtige boot of kasteel in de verte, betrap ik er mezelf op dat ik zoals altijd in gedachten bezig ben met onze business. Soms ben ik genegen om dan meteen naar m’n iPhone te grijpen om te overleggen. Naarmate ik ouder ben geworden kan ik me wat het laatste betreft ietsje beter beheersen, maar toch.
Anderzijds vind ik het ook niet echt erg om gebeld te worden. Ik heb dan toch het gevoel dat ik mijn zakelijke thuisblijvers het gevoel geef hen niet in de steek te hebben gelaten én zelf toch nog een beetje nuttig te zijn.
Ik bedrijf zakelijk geen hoge wiskunde, maar in onze genen zit het benutten van eenvoudige kansen die voorbij komen. En, geloof me, die zijn er echt nog steeds legio. Ook in de vakantie. Ik omschrijf het als dagelijks voorbij zien komen van gebraden hanen. Je hoeft ze alleen maar uit de lucht te grijpen.
Degenen die mij kennen, weten dat ik weinig oor heb voor degenen die altijd een reden weten te bedenken waarom iets niet kan. Toen ik in 1981 begon met mijn business heb ik voortijdig ‘kan niet’ en ‘wil niet’ naast elkaar begraven op het kerkhof. Daardoor ben ik misschien niet de sympathieke man zoals sommigen denken, maar kan, ik omringd door degenen die mij wél begrijpen, dagelijks met veel plezier bouwen. En daarom is vakantie voor mij een uitstekend hulpmiddel om er na de vakantie iedere keer weer vol tegen aan te gaan.
Reageren mag: pierre@hermans-hermans.nl
Pierre Hermans
Ondernemer
